Een verhaal voltooien heeft op twee manieren een ontzettend positief effect. Ten eerste bestaat er geen grotere kick voor een schrijver dan dat je iets hebt gemaakt, ernaar kunt kijken, en zeggen: dat heb ik geschreven, en het is klaar. Dit is een verhaal, met een begin, midden en eind, dat gelezen kan worden. Deze kick is zo inspirerend en energie-gevend, dat het zo je volgende verhaal aanzwengelt.
 
Ten tweede stelt het je in staat om wat je hebt geschreven weg te leggen, terug te lezen… en te kunnen zeggen: ja, dat is goed. Daar ben ik trots op. En dat element? Dat is niet zo goed. Daar kan ik van leren, en dat zal ik bij het volgende verhaal beter doen.
 
Veel beginnend schrijvers vertellen me dat ze ermee worstelen om iets af te maken. Vaak werken ze al jaren aan hetzelfde project; het idee dat ze al lang geleden hadden en dat dé doorbraakroman moet worden. Mijn advies is altijd: doe eens een stap terug. Kijk in vogelperspectief naar hoe je wilt dat jouw schrijfcarrière zich ontvouwt. Over twintig, dertig, veertig jaar was dat eerste boek niet zo verschrikkelijk belangrijk. Het was slechts het begin.
 
Daarom: leg dat complexe verhaal dat je maar niet tot een einde brengt even weg. Begin aan iets kleiners. Iets dat overzichtelijker is. Schrijf een verhaal van drie pagina’s. Eén personage, één setting, één probleem dat overwonnen moet worden. Zoiets is eenvoudig en snel af te maken. En de rush die je krijgt van het afmaken betaalt zich altijd terug.