top of page
IK HEB WEL EEN LEIDRAAD NODIG. EN DIE LEIDRAAD IS VOOR MIJ HET DUMPDOCUMENT.
PLOTTEN OF NIET?
Plot je jouw boeken, of laat je je leiden door je verhaal? Die vraag wordt me vaak gesteld. Er zijn schrijvers, zoals bijvoorbeeld James Patterson, die voordat er ook maar een zin op papier staat hun hele boek van A tot Z uitplannen. Scène voor scène. Ik kan dat niet, mijn brein is daar te ongestructureerd voor. Bovendien lijkt het me saai. Wat valt er dan nog te ontdekken tijdens het schrijven?
Je hebt ook schrijvers als Stephen King, die beginnen met een idee en gaan schrijven vanuit het onderbewuste. King sprak de niet zo subtiele woorden: “Samenvattingen zijn het laatste toevluchtsoord voor slechte fictieschrijvers die eigenlijk wilden dat ze aan een scriptie werkten.”
Tikje direct. Ik ben van mening: to each their own. Als schrijver kun je zelf het best bepalen wat voor jou werkt, en blij daar trouw aan. Ik? Ik heb een leidraad nodig, en die leidraad is het dumpdocument.
HET DUMPDOCUMENT
Als ik eenmaal ben gegrepen door een goed idee (en misschien al die spannende openingsscène hebt geschreven), open ik een tweede document, naast het document waarin ik mijn verhaal schrijf. Hierin dump ik alles wat ik op dat moment van mijn verhaal weet, en wat ik niet van mijn verhaal weet – vandaar de naam ‘dumpdocument’.
Het is in feite een verzameling van ideeën, personages, nog niet uitgewerkte verhaallijnen, zo maar scènes die in me op zijn gekomen en waarvan ik weet dat ze later in het verhaal zullen voorkomen, maar nog niet waar of in welke context; stukjes geschreven tekst of dialogen die ik misschien wel of misschien niet zal gebruiken, en al het andere dat met het
verhaal te maken heeft.
VORM
Sommige schrijvers hebben een equivalent hiervan in fysieke vorm.
Een grote klapper, een moodboard, een muur waar ze gele post-it notes plakken. Voor mij werkt het het best om dit digitaal te doen in hetzelfde programma waarin ik schrijf; in mijn geval Microsoft Word, in Focus-mode. Dat stelt me namelijk in staat om eenvoudig tussen mijn hoofddocument en mijn dumpdocument heen en weer te swipen (ik gebruik daar twee bureaubladen op dezelfde computer voor) en te kopiëren en te plakken wat ik maar wil.
Gedurende het schrijfproces blijft het dumpdocument zich steeds ontwikkelen. Vaak stuurt het schrijven zelf me daarna andere richtingen uit en krijg ik nieuwe, betere ideeën, waardoor wat ik aanvankelijk in mijn dumpdocument schreef, helemaal niet meer overeenkomt met hoe het verhaal uiteindelijk wordt. Dat is niet erg: het is de kracht van het onderbewuste, waardoor ik me graag laat leiden.
Het ontwikkelen en opbouwen van verhalen is een proces waarin ik steeds nieuwe oogpunten vind die me op een nieuwe manier naar mijn verhaal laten kijken.
VISUALISATIE
Ik ben ontzettend visueel ingesteld. Daarom helpt het mij zeker in de beginfase enorm om het dumpdocument vol te zetten met sfeerbeelden. Gewoon plaatjes die ik van internet pluk, die de sfeer van een scène of setting mooi weergeven. Visualisatie is een ontzettend fijne en bruikbare methode die een verhaal in mijn hoofd tot leven laat komen, en geeft me altijd nieuwe ideeën. Het komt vaak voor dat ik zomaar twintig minuten naar een plaatje staar, mijn blik op oneindig, en fantaseer wat zich daar allemaal afspeelt…
Je ziet hieronder twee voorbeelden van spreads uit het dumpdocument van NOVEMBER. Klik op de afbeeldingen om ze te vergroten.
bottom of page